The Crazy Rich Madame

Hindi porket mabait ka ibig sabihin okay lang sa'yo na tapak tapakan ka.

Di ibig sabihin lahat ng foul na bagay palalampasin mo.

Di ibig sabihin, ignorante ka at hahayaan mo lang sila na magpatuloy na saktan ka.

There's always limitations to everything.

Hindi bottomless ang pasensya. - Vlad

"Ang sabi ko naman sa'yo Sir Lucien kaya ko na mag punta dito mag-isa" nahihiyang sabi ni Mama Rose pagkalabas nila ni Luvien ng ospital. Maingat itong nakahawak sa braso ni Lucien habang inaalalayan na lumakad upang maiwasan na matalisod.

Tirik na tirik na ang sikat ng araw. May konting hapdi na rin ito sa balat kung ilang minuto kang mabibilad. Ngunit maganda at magaan pa rin ang dulot nito sa pakiramdam kung hindi naman masyadong magtatagal sa init ng araw. Tamang tama lang ang temperatura nito para sa sensitibong balat ng isang may edad tulad ni Mama Rose. Ang mayordoma ng mansion ni Lucien.

Si Mama Rose, dahil may edad na nga ay marami na itong nararamdaman sa katawan.

Mga natural na sakit dala ng edad. High Blood pressure, cholesterol, mataas na blood sugar at mga ang panlalabo ng kanyang mata.

Matamis na napangiti si Lucien. Gusto niyang alagaan si Mama Rose tulad ng pag aalaga nito sa kanila noong mga bata pa sila ni Luvien. Dahil para na itong ina at lola sa kaniya.

She is the one who take care of the both of them, when his brother were still alive.

He gently caressed the back of the old lady as he escorted her further to their car.

"It's okay Mama Rose, I love taking care of you, since you have taken care of us before." He sweetly answered which earned a flattering smile from the old lady.

They happily walk together towards the car. Para silang sweet na mag ina na naglalakad palabas ng hospital.

Masaya si Lucien na alagaan ang matandang mayordoma na parang isang ina. Para sa kanya, isa ito sa mga fulfillment na ginagawa niya as a person. Bagay na di niya magawa para sa parents niya na walang ibang inaatupag kundi ang mga negosyo nila sa iba't ibang bansa.

As they almost reached the car and Lucien stretched his hand to open the car door, a deafening siren of a speeding ambulance interrupted their ears. With all the people's attention captured by a rushing emergency mobile.

Naghuhumiyaw ang sirena ng ambulansya na humahawi sa lahat ng mga sasakyang nakaharang sa daraanan nito, gayundin ang mga tao ay napatakbo sa pagmamadaling umiwas.

Natigilan na lang at napa atras sina Lucien habang hawak si Mama Rose, na noon ay bahagyang nabahala. Gayundin ang ibang mga naroroon.

Mula sa emergency entrance ng hospital, humahangos ang ilang stretcher na ibinaba mula sa ambulansya.

"Mama Rose sumakay kana." Magalang niyang utos dito. Napansin niya kasi ang pagka bahala sa itsura nito. Ayaw naman niyang mag cause ito ng takot sa matanda at baka atakihin ng highblood. Inalalayan niya pa itong makapasok sa kotse saka isinara ang pinto.

Ano kaya ang nangyari?" Nag-angat ng tingin si Mama Rose kay Lucien na para bang nagtatanong.

Saglit na sinulyapan ni Lucien ang matanda.

Di niya rin masabi. Isa pa, di naman siya interesado na malaman.

"I don't know,"he is interestedly said "go ahead Mama Rose."

Sinubukan ni Lucien na wag nang intindihin ang mga nangyayari sa paligid, pero nanlaki ang mga mata niya nang makita ang babaeng nakahiga sa unang stretcher na ibinaba.

Sa hindi niya maipaliwanag na dahilan, tila biglang huminto ang mundo ni Lucien ng makilala mismo ang babaeng nasa stretcher, duguan ito, maraming sugat at mga pasa na nagpa-maga na mismo sa parteng nangingitim. Nakasuot ng black na dress ang babae pero sa kulay ng damit nitong nag brown na dahil sa dugo. May parteng wasak at may parteng punit.

'T-this can't be!' Nauutal niyang sambit habang bahagyang nakaawang ang bibig at hindi makapaniwala sa nakikita.

Halos lumuwa ang mga mata ni Lucien at malaglag ang panga sa sobrang pagkabigla. Kasunod ang pagdagundong ng kaba sa dibdib niya, nang dumaan mismo sa harap niya ang stretcher nito; na parang nakapabagal ng bawat pangyayari. 'Vladimyr!' naguguluhan niyang sigaw sa sarili.

Kitang-kita niya sa mukha ni Vlad ang paghihirap dulot ng mga natamong sugat. Kahit nakapikit ito, nakakunot ang noo at tila hirap sa paghinga.

"What the hell happened?" He suddenly asked himself.

Walang-wala sa isip ni Lucien nang napahakbang siya habang mag aalalang napkatitig sa walang malay na si Vladimyr. She has an Oxygen support on her mouth.

"V-Vladimyr!" Natutulirong sigaw pa niya.

Nasundan ni Lucien ang stretcher na kinahihigaan ni Vladimyr. Na bahagyang napahinto nang holahin niya ito at awatin. Nag aalangang nagkatinginan ang dalawang nurse saka napatingin kay lucien.

"Vladimyr!" He called again as his lips tremble in fear.

He lifted his hand, tempting to touch her delicate but wounded and drenched blood, face.

His heart suddenly felt like it was squeezed tight and pounded. Hindi niya maintindihan kung bakit siya nasasaktan ng ganoon katindi at nag aalala ng sobra. Bagay na di dapat at di normal.

Seeing her in such a state should send him satisfaction of at least this woman is finally suffering. But for some reason, he felt the opposite.

He should be happy to witness that the woman he despised the most is now is in a very dangerous situation. But, something in his heart felt gripped tight.

Hindi siya makahinga habang nakikita sa ganitong sitwasyon si Vladimyr.

Gusto niya itong yakapin ng mahigpit pero nanginginig ang mga kamay niya at nagtatalo ang isip niya.

'He can't be! this can't be...'

"Vladimyr!" He suddenly uttered in a very soft and begging manner.

Hindi niya ito gusto. Hindi niya alam kung saan nanggagaling yung takot na nararamdaman niya ngayon but, he is frightened of what will happen to this woman he despises most. He hated the most. "Sir, we need to take her to emergency, please step back."

Napalingon si Lucien sa nagsalita mula sa likuran niya.

Isang matangkad na lalaking Naka casual shirt, leather jacket at itim na pants pero naka combat shoes. May maskuladong katawan at tulad niya, may nakaka intimidate na aura na nagmumula dito. Walang nagawa si Lucien kundi ang umatras ng kaunti para padaanin ang iba pang stretcher na kasunod ng kay Vladimyr. Dalawa pang babae ang kasunod nito na ipinasok sa emergency room. He wanted to follow.

He wanted to make sure she would be fine.

Gusto niyang makasiguro na ligtas si Vlad at gusto niyang marinig iyon mismo sa doctor.

But his mind is wrangling.

Naikuyom ni lucien ang kamao na halos mamuti na sa sobrang higpit. Hindi niya mapigilan ang pag aalalang lumulukob sa kanya.

'I hate her but I don't wanna see her suffer like this!' he whispered. 'I hope she'll be fine soon.' he really wished.

Nitong mga nakaraang araw, ilang beses palang niyang nakaharap si Vladimyr, lagi na lang silang nagkakaharap sa hindi magandang sitwasyon. Kaya ang galit niya dito ay lalong lumalalim.

Lumalalim na halos bawat sulok ng mundo niya ay ang maganda nitong mukha ang nakikita. Ang tusong ngiti nito na parang inaarok ang kailalilaman ng iniisip mo.

Something is really wrong with him.

'I should be hating this woman!' he said.

"Lucien anak, ayos ka lang ba?"

Napatingin si Lucien sa nagsalita mula sa likuran. He tried to nod but the wary is still lingering in his mind.

"Mama Rose?" His brows creased.

"Ang lalim ng iniisip mo, kanina pa kita tinitingnan kaya nilapitan na kita..."masuyo nitong sabi.

"Ah.... yes Mama Rose... I-I'm okay..." He stuttered. "Let's go home" he gently escorted Mama Rose back to the car, giving a several seconds of glance on the emergency room's direction bago tuluyang umalis. Ayaw man niyang aminin, pero sa mga nagdaang pagkakataon na nagkikita o nagkakaharap sila ni Vladimyr, his hate slowly fading towards his brother's ex. And an unexplainable feelings bloom. But he knew it was wrong. Noong unang magkita sila sa sasakyan, hindi na nawala sa isip niya ang magandang mukha ni Vladimyr.

Sa mga pag iimbestiga niya sa tulong ni Casper, napag alaman niyang maraming natutulungan si Vladimyr lalo na ang mga kapos palad na pamilya.

Napag alaman din ni Lucien na may institute na ipinatayo si Vladimyr para sa mga mahihirap na bata. Na hindi makapag aral dahil sa hirap ng buhay. That moment lalong nagbabago ang isip niya na gumanti. He can't help but admire what the woman is doing.

'Vladimyr.'