Respectfully Yours

Anikka

I was driving on my way to the law school. I'm so happy because nakasama ko na uli yung pinakamamahal kong Honda Jazz. Buti nga sinauli na nung hinayupak na Lukas na yun.

Five minutes later nandito na ko. I placed my car in the parking lot then I start walking.

Sa paglalakad ko agad nahagip sa paningin ko yung mga baklang may crush kay Lukas. Palagi nila kasi siyang inaabangan kapag susunduin or ihahatid niya ako.

"Uy best! Wala na naman si Fafa Lukas."

"Oo nga eh! Siguro hindi na tumatalab ang gayuma ni Froggy kaya hiniwalayan na siya!" Diin na pagkalasabi niya. Sana nga totoo ang sinabi niya na sana maghiwalay na kami ang break the engagement para masaya! Ayokong magpakasal sa tulad niya.

"Tama ka diyan girl! Hahahaha!" Hay nako mgay buset! Makaalis na nga!

Dali dali akong pumasok sa classroom pero hinarangan ako nila Nicole, tila may hinahanap sila.

"Where's Lukas?"

"Nasa hell!" Singhal ko, sabi na nga ba si Lukas na naman. Agad akong pumasok sa loob at inabala ko ang sarili ko sa pagbabasa, kaysa naman makijoin ako sa kanila. Aasarin lang nila ako tungkol kay Lukas.

Isang linggong walang Lukas sa araw ko. Walang manyak, walang magulo, walang buset! Imbis na matuwa ako naiinis pa ako lalo. Bakit? Kasi araw araw din nilang pinapaalala si Lukas sa akin. Parang lagi siyang nasa tabi ko, kasi panay sila Lukas Lukas Lukas! Kaya hanggang ngayon sariwang-sariwa pa rin sa akin ang mga nangyari noong nakaraang linggo. Ewan ko ba pero kahit anong gawin kong umpog/batok/sapak sa ulo ko, sariwang sariwa pa rin ang mga yun, na tila ba kahapon lang nangyari.

Bakit ko nga ba kasi iniisip ang hinayupak na lalaking iyon, he's not worth it na isip isipin ko pa. Sinasayang lang niya ang brain cells ko! But I can't help it eh, that Lukas is still popping out to my mind. Hay makapagbasa na nga lang.

Lukas

Agad sumakit ang ulo ko pagpasok sa opisina ko. Seeing those folders on my table, ang aga-aga trabaho naman ito. Aside from being engineer I also help my Lolo running this company as a future CEO dapat may alam ako. Tss..Umupo na lang ako sa swivel chair ko and I started to read those documents.

knock! knock!

"Come in"

Dali daling pumasok yung secretary ko na si Karen.

"Sir ito na po yung compilation na pinapagawa niyo." Aniya habang ako patuloy pa rin nagbabasa ng mga documents.

"What time is it?"

Agad siyang tumingin sa mumurahin niyang wrist watch.

"10:05 sir!"

"You're fired!" I said coldly.

"Pero sir!"

"You may now leave." Then hinarap ko ulit yung mga binabasa ko.

"Please sir." Then I look at her she is naked. Matagal ko siyang tinitigan tila sinisipat sipat ko siya. She has a beautiful body and she is doing a seductive dance. I felt that my soldier is getting hard and my raging hormones, then nilapitan ko siya.

I was about to touch her but suddenly I remembered Anikka. Specifically Anikka's nakedness. She's beautiful, no words can even describe how beautiful she is. I was mesmerized to her innoscent eyes. So beautiful. I wanna kiss her. Lumapit ang mukha ko sa kanya pero napagtanto kong hindi siya iyon. I don't feel any "hard" on my body and my raging hormones evaporate because she's not Anikka. Lumapit ako kay Karen then I look at her sarcastically.

"Do you think you are good enough to seduce me? You did'nt even reach half of my standards so if I were you wear your fucking clothes on then go out! Or else you will get out on this building naked!" Tapos tinalikuran ko siya. I heard her sobbing but I don't care ang dami niya alam. Siya ang may gawa yung bakit siya nasa ganoong sitwasyon and I really dont care.

But now I was thinking what did Anikka did to me? Did she put me under her spell. Yes I think so I am under her spell. Because every day, every hour, every minute or even second. Even I am busy reading those documents, she is still poppong out to my mind. I admit that I am longing for her presence. I want her always beside me, I want to always have an her. Dahil iyon ang nararamdaman ko ngayon. Habang tumatagal mas lalo ko siyang hinahanap. Gusto ko siyang sigurin but I know that she's mad and madami pa akong trabaho. I sighed.

I don't know what is happening to me but in this 7 days without her. I am always thinking of her. Lagi na lang siyang pumapasok sa isip ko. Parang voluntary muscles lang di mo mapigilan. I am cursing myself on doing this but I just can't help it☐☐☐☐☐